• SUKULENTY


    Sukulenty to jedne z najbardziej ,,dziwnych" roślin w świecie przyrody. To, co wyróżnia te rośliny spośród innych to ciekawy wygląd i przede wszystkim łatwość w pielęgnacji.
    W Europie popularne stały się już kilka wieków temu. W celach kulinarnych i leczniczych wykorzystywane były chociażby rozchodniki i rojniki. Jednak większe zainteresowanie roślinami gruboszowatymi nastąpiło jakieś trzydzieści parę lat temu. Fascynuje nas ich różnorodność i bogactwo kształtów. Niektóre gatunki przypominają drzewa,  inne są mniejsze od monety. Obecnie  pasjonaci i kolekcjonerzy na całym świecie zakładają stowarzyszenia poświęcone sukulentom. (A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012)
    źródło: https://www.gardeningknowhow.com/ornamental/cacti-succulents/scgen/succulent-plant-info.htm

    Sukulenty są naprawdę łatwe w hodowli.  Najważniejsze, żeby przestrzegać kilka podstawowych zasad i poprawnie odczytywać potrzeby roślin. W przeciwieństwie do wymagających roślin egzotycznych sukulenty bardzo szybko się aklimatyzują. Rośliny gruboszowate charakteryzują się mięsistymi łodygami bądź liśćmi, w których magazynują wodę. Dlatego rośliny te są bardzo tolerancyjne na zaniedbania. Nie wymagają intensywnego nawożenia, a zaszkodzić im może nadmierne podlewanie. Wbrew powszechnym opiniom nie wszystkie sukulenty potrzebują dużych ilości słońca. Znajdziemy gatunki, które doskonale radzą sobie w miejscach nieco zacienionych. Zaleca się, aby sukulenty  były wyeksponowane przez pół dnia bezpośrednio na słońcu. W uprawie pojemnikowej powinno się je trzymać na parapecie okna lub na zewnątrz np. na tarasie.  Trzeba jednak pamiętać, aby chronić je zimą przed mrozem.
    fot. Damian Brachaczek
    Hodowane przez człowieka sukulenty podatne są na choroby. Ich naturalnym mechanizmem ochronnym jest bardzo gruba skórka, która skutecznie chroni rośliny przed utratą wody oraz  infekcjami. Zbyt częste nawożenie oraz niedostateczne doświetlenie powoduje, że sukulenty stają się słabe i często ,,dziczeją" wyciągając swoje pędy. Epiderma (ich podstawowa bariera ochronna) staje się cieńsza i nie stanowi już takiej przeszkody dla pasożytów. Innym problemem są grzyby oraz bakterie, które odpowiedzialne są za gnicie roślin. Najczęstszym problemem jest zatrzymanie wody u korzeni, rany powstałe w wyniku uszkodzeń mechanicznych, czy nadmierna wilgoć na poziomie łodygi.


    Do najbardziej znanych sukulentów zaliczymy bogaty i zróżnicowany świat kaktusów. Jednak pozostałe sukulenty tworzą nie mniej interesującą grupę roślin, na której się skupimy. Różnorodność form i kolorów poszczególnych gatunków pozwala na tworzenie niezwykłych kompozycji, które przy odpowiednim zestawieniu mogą dać naprawdę zaskakujące efekty.
    źródło: https://pl.pinterest.com/pin/297800594087082553/

    Aby stworzyć naszą pierwszą kolekcję lub kompozycję z sukulentów warto zapoznać się z wymaganiami poszczególnym gatunków dostępnych na naszym rynku. Hodowla poszczególnych gatunków, hybryd i odmian roślin gruboszowatych jest bardzo zróżnicowana. Początkujący hodowcy muszą wykazać się nieraz dużą cierpliwością, aby zrozumieć specyficzne potrzeby sukulentów. Nie należy jednak zrażać się po nieudanych próbach. Przy zapewnieniu odpowiednich warunków w naszych domach są to rośliny naprawdę łatwe w hodowli.


    Aloes - Aloe
    Rodzaj aloes to prawie 300 różnych gatunków, z których zaledwie kilkanaście ma właściwości lecznicze. Od listopada do lutego podlewamy bardzo oszczędnie. W pozostałych miesiącach nawadniamy dopiero, gdy podłoże lekko przeschnie. Roślina bardzo lubi dużo światła, ale raczej rozproszonego. (link)
    Nolina wygięta - Beaucarnea recurvata
    Dobrze rośnie w temperaturze pokojowej. Najlepiej rośnie w temperaturze 20-25 °C, w miejscu jasnym i słonecznym. Wiosną i latem podlewamy rzadko, ale obficie tak, by ziemia nasiąkła dobrze wodą. Pomiędzy kolejnymi podlewaniami podłoże musi dobrze przeschnąć. Zimą podlewanie ograniczamy do minimum. Podłoże powinno być przepuszczalne, a na dnie doniczki musi być warstwa drenażu. (link)
    Grubosz jajowaty - Crassula ovata
    Jest bardzo łatwą, niekłopotliwą rośliną, idealną dla zapominalskich. Mięsiste liście gromadzą wodę na zapas, tak że nie przeszkadzają jej okresowe susze. Nie wymaga w związku z tym częstego podlewania. Dobrze jest nawet czasem o nim zapomnieć - lepiej wtedy rośnie. Podlewamy wtedy, gdy ziemia całkowicie wyschnie po podlewaniu poprzednim. Zbyt częste podlewanie może spowodować utratę liści i gnicie rośliny. (link)
    Grubosz perforata - Crassula perforata
    Crassula perforata to roślina, która potrzebuje dużo światła, ale nie bezpośredniego. Jest podatny na ataki czerwców. Wymaga bogatego podłoża z dużą ilością torfu. Najlepiej w okresie spoczynku październik – luty podlewać raz na miesiąc/ półtora. W okresie wegetacji Crassula lubi dużo słońca i częstsze podlewanie. (link)
    Eszeweria elegans - Echeveria elegans
    Hodujemy ją w nasłonecznionym miejscu o dobrej cyrkulacji powietrza, na mineralnym, przepuszczalnym podłożu. Latem obficie podlewamy i stosujemy łagodne nawozy o niskiej zawartości azotu. (A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012)
    Eszeweria agavoides - Echeveria agavoides
    Jest wrażliwa na niskie temperatury oraz zatrzymanie wilgoci pomiędzy liśćmi. Wymaga półcienia. Przy większym nasłonecznieniu końcówki liści wybarwiają się na czerwono. Może jednak ulec poparzeniu przez słońce. (A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012)
    Eszeweria setosa - Echeveria setosa
    Sukulent dużo bardziej od innych wrażliwy na zatrzymanie wilgoci pomiędzy liśćmi oraz w korzeniach. Podlewamy skromnie i  rzadko. Nadmiar wody powoduje gnicie korzeni. W okresie zimowym, możemy praktycznie zaprzestać podlewania. W okresie letnim zalecane jest kilkukrotne nawożenie, nawozem uniwersalnym do roślin doniczkowych. Podatny na ataki czerwców mączystych. (A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012)
    Faukaria tygrysia (Tygrysie szczęki) - Faucaria tigrina
    Gatunek wytrzymały, dobrze czuje się na przepuszczalnych, mineralnych i piaszczystych podłożach pozbawionych torfu. Potrzebuje dużo ciepła i słońca - najlepiej bezpośredniego. Podatny na ataki czerwców mączystych. (A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012)
    Haworsja wąskolistna - Haworthia attenuata
    Roślina pochodzenia południowoafrykańskiego, z rozetami o twardych, oliwkowych liściach w białe, wypukłe prążki. Preferuje stanowisko jasne, z duża ilością światła, lecz osłonięte przed padaniem bezpośrednich promieni słonecznych. W zimie temperatura pokojowa najlepiej w granicach 10ºC. Wytrzymała i odporna na choroby. Wymaga podłoża organicznego. (A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012)
    Żyworódka omszona - Kalanchoe tomentosa
    Doskonale radzi sobie z długimi okresami suszy. Podobnie jak inne gatunki Kalanchoe, żyworódka pierzasta magazynuje wodę w liściach.  Potrafi przetrwać bez podlewania nawet 1 miesiąc. Wystarczy ją podlewać 1 raz w tygodniu. Na dnie doniczki usypujemy około 2 cm warstwę drenażową, aby zapobiec zaleganiu wody w okolicy korzeni, co powoduje ich gnicie. (link)
    Żywe kamienie - Lithops dorotheae , Lithops fulleri
    Żywe kamienie są wrażliwe na zatrzymanie wody i podatne na gnicie. Należy zapewnić im przepuszczalne podłoże z dodatkiem żwiru i piasku. Można wykorzystać także specjalistyczne podłoże do kaktusów z 20% dodatkiem piasku. Powierzchnię ziemi w doniczce można obsypać małymi kamykami bądź żwirem - uzyskamy w ten sposób dodatkowy efekt dekoracyjny oraz dodatkową warstwę drenażu. Nawożenie lithopsów nie jest konieczne. Zaleca się umiarkowane podlewanie pozwalając przeschnąć podłożu. W okresie wzrostu - od połowy maja do końca września Lithopsy należy podlewać raz na 2 tygodnie. Od marca do maja oraz od października do listopada wymagają skąpego podlewania. (link)


    Pachypytum bracteosum - Pachyphytum bracteosum
    Sukulent pochodzący z Meksyku. Grube, mięsiste liście pokryte są białym nalotem, który latem zmienia kolor na fioletowo-różowy. W warunkach naturalnych rośliny z tego gatunku mogą wytrzymać długie okresy suszy. Ich twarda, woskowa skórka zapobiega utracie wody i zwiększa szanse na przetrwanie. Potrzebuje tylko ciepła i słońca. (link)
    Patyczak -  Rhipsalis cassutha
    Patyczak to kwiat doniczkowy niewymagający w uprawie. Doskonale znosi zarówno bezpośrednie słońce, jak i okresową suszę. Najlepiej jednak rośnie w rozproszonym świetle słonecznym. Spryskiwany od czasu do czasu wodą wytwarza więcej korzeni powietrznych, dzięki czemu łatwiej i szybciej można go rozmnażać. Patyczak rozmnaża się bardzo łatwo. Wystarczy oderwać pędy, posiadające korzenie powietrzne i posadzić w wilgotnym, podłożu. (link)
    Rozchodnik Morgana burrito - Sedum morganianum burritoRozchodniki to wytrzymałe rośliny, które nie mają wielkich wymagań. Właściwie najważniejsze jest dla nich światło, którego niedostateczna ilość powoduje karlenie, wyciąganie pędów i „dziczenie” roślin. Chociaż i tu zdarzają się wyjątki, czyli gatunki znoszące półcień. Znacznie mniejsze wymagania mają natomiast co do wilgotności. Właściwie wolą nawet delikatne przesuszenie niż zalewanie. Dlatego lubią gleby suche, lekkie a nawet piaszczyste, choć na żyźniejszych też będą dobrze rosły. Odmiana burrito o zwieszającym pokroju jest idealna do podwieszanych koszy. (link)
    Starzec Rowleya - Senecio rowleyanus
    Wisząca i płożąca się roślina o ciekawych liściach przypominających ziarna grochu. Potrzebuje swobodnego przepływu powietrza i dużo słońca. Podlewanie przez cały sezon jak wszystkie sukulenty liściowe. Ziemia w doniczce musi delikatnie przeschnąć. Roślina wymaga nawożenia. Używajmy nawozu o jak najbardziej zrównoważonym składzie. Nadmiar azotu nie jest roślinie potrzebny więc nawóz do roślin zielonych nie jest dobrym rozwiązaniem. (link)
    Stapelia (Brudnota / Zamszyca) - Stapelia grandiflora
    Roślina ta nazywana jest także "gwiazdą szeryfa", "kwiatem - rozgwiazdą" lub po prostu... "gnijącym kwiatem". Wymaga  słonecznego miejsce przez cały rok. Zimą preferuje temperaturę ok. 10ºC. Podlewanie na podstawkę raz w miesiącu lub rzadziej. Trzeba pilnować, aby nie dopuścić do zwiędnięcia pędów. W lecie podlewamy raz na tydzień po uprzednim przeschnięciu ziemi. Wskazane zasilanie nawozem z zawartością potasu. Stapelia wymaga podłoża podobnego jak do kaktusów, ale nieco żyźniejsze. (link)
    Opracował: Damian Brachaczek


    Bibliografia:


    • A.Cattabriga, KAKTUSY I INNE SUKULENTY, Warszawa, 2012